Hayat Bir trafik Kazası

 

Saat 12

Gece serinliği ile getirdi onu

"Gitme" dedim "Kal"

Ne bir yaprak hışırdadı ne de kıpırdadı tek bir canlı

"Durdu zaman. Bak gidemezsin istesen de!

Nefesini tutmuş gece.

Nefesini tutmus ecel!

Dokunamaz şimdi sana."

 

Saat 2

Zaman dört nala akmış 

Ve ben kalmışım 

Çocuk kalbimle büyümüş bedenimde

Az evvel de çıktı gitti zaten.

Kalamazmış, sözü varmış

Zaten rüya gibi bir şeymiş

Ve de bitmeye mecburmuş.

Saat 4

Unuttum her şeyi.

Kalbimi bile.

Onun yerine koydum bir kara kutu,

Ve doldurdum sahilden topladığım çakıl taşlarıyla.

Sudan çıkarınca renkleri de soldu

Ruhum gibi

Bu viraneyi de yakıp yıkacağım

Vakit tamam gibi sanki

Saat 6

...

Bana ait olan hiçbir şey yokmuş

Oldukça hafifim

Üflesen uçarım belki

Kalbimin yerine doldurduğum solgun taşları da

Tek tek fırlatacağım

Belki birinin başına çarpar

Çarpar da hatırlar 

Saman yığını kalbini.

Saat 8

Geri geldi ağlayarak

Sordum "Taş mı değdi yüreğine"

"Belki, belki değil

Hiç unutmamıştım ki!

Hayat bir trafik kazası

Ellerim, kollarım ezik.

Çürük bacaklarım,

Yağmalandı aklım fakat

Sağ çıktım ve kanadı yüreğim

Bilmem neden

Ama dört duvar bize göre değil artık."

 

Saat 10

Gülümsüyoruz giderken

Çünkü biz zaten 

Hiç var olmamalıydık burada

Bir hataymışız ilk başta

Düzelttik şimdi

Elveda!