Kıpkırmızı battı güneş,
Değişik bir sessizlik,
Öyle ki; gün batımını iple çeken kuşlar dahi sessiz.
Oracıkta beni bekleyen
Karalanmış bir kaç kelime ile mi kızıl derinliği sorgulayacağım,
Şimdi şu anda kamaşan gözlerimle, uğuldayan kulaklarımla,
veyahut da haberci bulutun ağzından dökülmeyen lafları anlamaya çalışacağım,
Yer yeksan olmuş zihnimle.
Yer kızıl, gök kızıl.
Korkmuyorum hayır,
Kutsal ve ulvi olandan
Düz,dümdüz gerçekliğe
Düşüşümü yadsıyorum sadece.
Dönüşümün ve düşüşün ülkesine
Yuvarlanarak varıyorum.
Vararak var oluyorum.
Düşerek ve kayarak,
Her rüyadan,
Her gün batımından, her gün doğumundan
Saniyeler sonra
Gözlerimi gerçekliğe açıyorum.
Acıyarak, acıtarak.
Esindaş
0 yorum: